Recenzja albumu „Konrad Pustoła. Album” opracowanego przez Karolinę Ochab
W 2006 roku przy okazji przygotowań do głośnej wystawy „Nowi dokumentaliści” w Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w Warszawie, kuratorowanej przez Adama Mazura, okazało się, że dwóch zaproszonych do niej fotografów pracuje równolegle nad podobnym tematem. Zarówno seria „Nieskończone domy” Konrada Pustoły i „Not Economically Viable” Nicholasa Grospierre’a traktowały o nieukończonych budynkach, jakich sporo wtedy można było znaleźć w polskim krajobrazie. Efektem owej konfrontacji było niestety zarzucenie przez obu autorów prac nad wspomnianymi projektami. Cykl Pustoły, realizowany w trakcie podróży po Polsce z angielskim fotografem Markiem Powerem, kiedy ten pierwszy pełnił rolę przewodnika i tłumacza (Power pracował wówczas nad serią „Melodia dwóch pieśni”), nigdy nie był pokazywany później w większym wyborze. Żałowałem tego, ponieważ Pustoła, odnosząc się w „Nieskończonych domach” do konkretnych elementów rodzimego krajobrazu, w dość udany sposób próbował eksploatować ich potencjał semantyczny, nie ograniczając się wyłącznie do oswojonego w europejskich sztukach plastycznych motywu ruin jako rekwizytu o przypisanym znaczeniu wanitatywnym. »
