Wystawę tworzą unikatowe archiwalne fotografie z bogatej, liczącej ponad siedem tysięcy zdjęć kolekcji Instytutu Badań nad Stambułem (İstanbul Araştırmaları Enstitüsü, IRI) i Muzeum Pery (Pera Müzesi, PM) w Stambule, ukazujące zarówno transformację miasta na przełomie XIX i XX wieku, jak i dynamiczny rozwój fotografii. Prezentowane są prace czołowych dziewiętnastowiecznych stambulskich fotografów. »
Zoran Mušič (1909–2005) był już cenionym słoweńskim artystą, kiedy pod koniec 1944 roku został zesłany na kilka miesięcy do obozu w Dachau. Jego rysunki z tego okresu stanowią wstrząsający dokument tamtych wydarzeń. Po wojnie artysta przeprowadził się do Wenecji. Kiedy w 1952 roku podpisał kontrakt z Galerie de France, przeprowadził się do Paryża, gdzie spędził wiele czasu. »
Otto Wagner (1841–1918) jest jednym z najważniejszych architektów przełomu XIX i XX wieku. Jego projekty – pośród nich stacje kolei miejskiej w Wiedniu (Wiener Stadtbahn), Pocztowa Kasa Oszczędnościowa w Wiedniu (Postsparkasse) i kościół am Steinhof – są postrzegane jako kamienie milowe na drodze od historyzmu do modernizmu. »
Bałkany obrosły stereotypami jak mało który region Europy. Już w XIX wieku stygmatyzowano tam wielkich i małych. Osmańską Turcję – „chorego człowieka Europy” – i dzielnie zrzucających jej jarzmo Serbów, Rumunów, Bułgarów czy Albańczyków. Widziano w nich „ludy bez historii”, zdane na łaskę i niełaskę mocarstw, niepotrafiące w pełni same o sobie stanowić.
Ece Temelkuran napisała krótki przewodnik po tureckiej polityce, historii i kulturze obliczony na zachodniego odbiorcę. Nie oznacza to, że mamy do czynienia z książką powierzchowną, wręcz przeciwnie – Turcja: obłęd i melancholia to erudycyjny, wciągający esej o powstawaniu współczesnego państwa autorytarnego. »
Książka Zuzanny Grębeckiej powstała z potrzeby zdiagnozowania stanu świadomości mieszkańców Legnicy, miasta garnizonu armii radzieckiej w latach 1945–1993. Fenomen tego miejsca, przypomniany filmem „Mała Moskwa” (2008), doczekał się już wprawdzie licznych opracowań, jednak wciąż niewiele było wiadomo o tym, jak stosunkowo niedawna przeszłość wpłynęła na samych mieszkańców – i jak zapisała się w ich pamięci. Tak postawiony problem wymagał przeprowadzenia szeroko zakrojonych badań antropologicznych. »
W 2006 roku przy okazji przygotowań do głośnej wystawy „Nowi dokumentaliści” w Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w Warszawie, kuratorowanej przez Adama Mazura, okazało się, że dwóch zaproszonych do niej fotografów pracuje równolegle nad podobnym tematem. Zarówno seria „Nieskończone domy” Konrada Pustoły i „Not Economically Viable” Nicholasa Grospierre’a traktowały o nieukończonych budynkach, jakich sporo wtedy można było znaleźć w polskim krajobrazie. Efektem owej konfrontacji było niestety zarzucenie przez obu autorów prac nad wspomnianymi projektami. Cykl Pustoły, realizowany w trakcie podróży po Polsce z angielskim fotografem Markiem Powerem, kiedy ten pierwszy pełnił rolę przewodnika i tłumacza (Power pracował wówczas nad serią „Melodia dwóch pieśni”), nigdy nie był pokazywany później w większym wyborze. Żałowałem tego, ponieważ Pustoła, odnosząc się w „Nieskończonych domach” do konkretnych elementów rodzimego krajobrazu, w dość udany sposób próbował eksploatować ich potencjał semantyczny, nie ograniczając się wyłącznie do oswojonego w europejskich sztukach plastycznych motywu ruin jako rekwizytu o przypisanym znaczeniu wanitatywnym. »
Pierwsze lata po drugiej wojnie światowej to niezwykle ciekawy i wciąż niewystarczająco opisany okres polskiej historii. To czas formowania się aparatu komunistycznego terroru, działania kontrowersyjnej partyzantki (tzw. wyklętych), ale i ogromnych przemian społecznych czy odbudowy kraju po wyniszczającej wojnie. Na temat pierwszej powojennej dekady powstały w ostatnich latach fantastyczne, odkrywające nowe jej aspekty książki: „Prześniona rewolucja” Andrzeja Ledera, „Mała zbrodnia. Polskie obozy koncentracyjne” Marka Łuszczyny czy – nieco wcześniej – „Strach” Jana Tomasza Grossa. Wydany w listopadzie nakładem Wydawnictwa Czarne „Bierut. Kiedy partia była bogiem” Piotra Lipińskiego mógłby być kolejną z nich. »
Najnowszą książkę Piotra Kępińskiego, wydany przez wrocławskie Kolegium Europy Wschodniej im. Jana Nowaka‑Jeziorańskiego „Litewski spleen”, czyta się jak baśń o niespełnionej możliwości wspólnoty, o zaprzepaszczonej szansie stworzenia w tym regionie Europy silnego, opartego na partnerstwie sąsiedztwa. »
Rok 2018 przynosi setną rocznicę odzyskania przez Polskę niepodległości. Związane z jubileuszem wydarzenia i propozycje wydawnicze zaczęły pojawiać się już pod koniec roku 2017. Jedną z nich jest strategiczna gra planszowa dla dwóch osób „Semper Fidelis. Bitwa o Lwów 1918–1919” . Jak podpowiada tytuł, wprowadza ona graczy w sam środek polsko‑ukraińskich walk o Lwów w listopadzie 1918 roku. »
